خودمونی...
اون موقعی که این وبلاگو زدم قصدم این بود که فقط پستهایی برای مناسبتها و ... بذارم ولی حالا می بینم احتیاجه که آدم بعضی وقت ها هم یه چیزایی رو بنویسه...
شده تا حالا دلت تنگ بشه، دلت بگیره خسته بشی از زندگی... حالا حکایت منه همه ی اینها وصف حالم منه...
ولی همیشه ما بچه مذهبیا یه دلخوشی داریم اینه که با اماممون راحتیم، راحت حرف می زنیم تا دلمون می گیره یه توصلی به امام می کنیم...
حالا منم دلم هوای حرم امام رضا رو کرده...
<<دلم در خراسان جلا می پذیرد....>>
خلاصه دلم خیلی خیلی خیلی تنگ امام رضاست...پارسال این موقع حرم امام رئوفمون بودم ولی امسال ....
افسوس...
انگار خیلی گناه کردم...
شرمندم آقا...
شرمنده...
{الهم رزقنا زیارت علی بن موسی الرضا(ع)...}
اگه یه لطفی بکنید و نظر بدید چون اولین باره که مطلبی وبلاگی خودم می نویسم می خوام بدونم چه جوریه نوشتنم...
یا علی